W Jurkach był przed wojną majątek ziemski, który został rozparcelowany w 1945 roku. Poszczególne budynki i resztę gruntu
o obszarze 14 ha zajął Dom Dziecka. Z parcelacji majątku w Jurkach powstała wieś Jurki, rozrzucona bezładnie w polu. Mieszkańcy wioski byli początkowo bardzo źle ustosunkowani najpierw do Domu Dziecka,
a później do Państwowego Zakładu Wychowawczego.

 Pracownicy pedagogiczni starali się zmienić ten stan rzeczy. Stopniowo ludzie zaczynali rozumieć, że na miejscu dawnego obszarnika jest placówka, która przygotowuje dziecko do życia w społeczeństwie. Dom Dziecka w Jurkach został założony w 1946r. i był prowadzony przez zakon S. Samarytanek. Wychowywali się tu chłopcy w wieku 8-20 lat. Liczba wychowanków nie przekraczała wówczas 30. Warunki lokalne były bardzo skromne. Pomieszczenia były małe, ciasne, ciemne i wilgotne. Istniały tylko obszerne tereny do gier i zabaw na świeżym powietrzu. Na polecenie władz oświatowych z dniem 1 września 1949 roku została zorganizowana Szkoła Podstawowa Specjalna przy byłym Domu Dziecka. Szkoła dysponowała w tym czasie tylko jedna izbę lekarską, w której uczyły się na zmianę trzy klasy. Dotkliwie dawał się odczuć brak sprzętu szkolnego i pomocy naukowych.

W roku 1953 powstaje Państwowy Zakład Wychowawczy. Przejęcie zakładu państwo zmieniło charakter pracy dydaktyczno wychowawczej. Zakład i szkoła rozwijały się szybko. Na miejsce chłopców, niekiedy już dorosłych, przybywały dzieci z całego województwa. Przybywali nauczyciele i wychowawcy. Aby poprawić warunki lokalne i zwiększyć liczbę wychowanków w zakładzie zostały przeprowadzone remonty kapitalne.

Po przeprowadzonych remontach szkoła otrzymała 2 izby lekcyjne, świetlicę, pomieszczenie na bibliotekę, stolarnię, pokój nauczycielski
i szatnię. Internat otrzymał 4 sypialnie, świetlicę, pomieszczenie na kuchnię, jadalnię, ambulatorium, magazyny, pralnię, kancelarię i inne pomieszczenia gospodarcze. Do roku 1976 w zakładzie naszym przebywała młodzież przerośnięta wiekiem. Byli chłopcy w wieku od 14 do 19 lat.

Początkowo w szkole prowadzone było przysposobienie zawodowe ogrodniczo-rolnicze, a w latach 1972-1976 chłopcy jeździli na naukę zawodu do Sp. Inw. "Jedność" w Grójcu. Uczyli się tam kaletnictwa i murarstwa. Po ukończeniu tam nauki otrzymali zaświadczenia o ukończeniu przysposobienia do zawodu, co dawało im uprawnienia robotnika wykwalifikowanego. Od 1976 roku w zakładzie naszym przebywają chłopcy w normalnym wieku szkolnym. Obecnie Specjalny Ośrodek Szkolno Wychowawczy, to szkoła, internat i budynki gospodarcze.